تعريف تجهيز:
دستگاه GC یا کروماتوگراف گازی یکی تجهیزات رایج آزمایشگاهی به منظور جداسازی و شناسایی مواد می باشد. این روش اصولا برای آنالیز موادی که در حالت بخار تجزیه نمی شوند مورد استفاده قرار می گیرد. دستگاه GC در مواردی مانند تعیین میزان خلوص یک ماده و جداسازی اجزای مختلف یک ترکیب (با تعیین نسبت اجزا) کاربرد دارد.
اساس کار دستگاه کروماتوگرافی گازی
در کروماتوگرافی گازی GC یک فاز ساکن داریم و یک فاز متحرک. فاز متحرک در واقع همان گاز حامل است که حاوی نمونه آنالیت می باشد. نمونه آنالیت معمولاً در حالت مایع یا گاز به سیستم تزریق می شود. پس از آن مایع به حالت بخار درآمده و با گاز حامل مخلوط شده و بعد از مخلوط شدن این فاز متحرک وارد ستون می شود. در اثر عبور فاز متحرک از ستون کروماتوگرافی بخشی از نمونه توسط فاز ساکن جذب می شود. در واقع اساس جداسازی در کروماتوگرافی گازی یا GC همین تمایل نمونه به فاز ساکن در حین عبور از ستون می باشد. اجزای جذب شده بسته به میزان بر هم کنش با فاز ساکن در فواصل زمانی و به تدریج از آن جدا می گردد. پس از جدا شدن نمونه از فاز ساکن و خروج از ستون، شناسایی ماده و میزان آن در آنالیت توسط دتکتور GC و سیگنال های خروجی از آن تعیین می گردد.
شماتیکی از کروماتوگرافی گازی در تصویر زیر نشان داده شده است:
آزمایشگاه کروماتوگرافی نواندیشان شیمی آزمون
آزمایشگاه کروماتوگرافی در شرکت نواندیشان شیمی آزمون مجهز به دو دستگاه GC ساخت شرکت HEWLETT-PACKARD و مجهز به آشکارسازهای هدایت گرمایی (TCD)، شعله گرمایی (FID) و طیف سنج جرمی (MS) می‌باشد.
تزریق می تواند به صورت دستی با سرنگ‌های مخصوص یا به صورت اتوماتیک (auto sampler) انجام شود.
محدوده‌ی کاربرد
به طور کلی در این شرکت از کروماتوگرافی گازی برای آنالیز سموم کشاورزی و آفت‌کش‌ها و گازهای مبرد استفاده می‌شود.
